8 meningen over mijn tattoos

Het moment dat ik voor het eerst, vrijwillig, een naald in mijn huid liet steken om een symbool vast te laten leggen op mijn huid was voor mezelf. Dat was omdat ik puberaal was, een tattoo wilde en een geboren opstandeling ben. Het was echter nooit – maar dan ook nooit – voor een man. Het zal ook nooit, en dan ook echt nooit, voor een man zijn. Deze is dan ook voor die mannen die zich afvragen waarom ‘wij vrouwen’ dat doen, terwijl zij (mannen) erop afknappen. Het is onmogelijk om voor ‘wij vrouwen’ spreken, want het is onmogelijk om alle vrouwen te representeren. Ik ben er immers maar één.  Ik heb al eens geschreven over vragen die ik krijg over mijn tatoeages. Vandaag schotel ik jullie een lijstje voor met  opmerkingen die ik wel eens heb gekregen. Acht meningen van mannen over mijn tatoeages.

1. Tattoos maken je lelijk

Niet tégen mij (natuurlijk niet), maar wel tegen mij in een gesprek. Mijn tatoeages zijn niet goed zichtbaar in de winter. Dat kan er wel eens voor zorgen dat mensen echt hele nare dingen zeggen. Uitspraken waar ze van schrikken, zodra ik mijn mouw opstroop en Alice ze aankijkt. Hierdoor beseffen ze direct dat ze niet in Wonderland zijn. Blozen geblazen. Betrapt: ze vinden mij lelijk. Zoiets zeg je toch niet in iemand z’n gezicht? Dat is onbeschoft.

2. Ik vind tatoeages niet sexy

Oké, maar wat zeg je nu precies? Dat ik nu niet meer sexy ben voor jou? Dat vind ik wel echt heel erg. Ik ga vanavond direct aan de slag om die zooi van mijn lijf te schrobben. Met een staalborstel. Ik wil niets liever dan sexy zijn voor die ene mannelijke man-man.

3. Ik houd niet van tatoeages

En ik houd wel van tatoeages. Van veel tatoeages. Ik houd van mensen die van tatoeages houden en ik houd van mensen die niet van tatoeages houden. Ik houd ook van mensen die mij niet als voorbeeld gebruiken van waar zij wel of niet van houden. Moet ik het persoonlijk opvatten? Moet ik nu waarde hechten aan die mening? Ik snap het niet. Oké, je houdt niet van tatoeages, ik wel. Ken ‘beurn.

4. Tatoeages zijn echt zonde van wie je bent

Wat is er precies zonde? Jij bent zonde dat jij tegen mij zegt dat jij het zonde vindt dat ik tatoeages zet op mijn lijf. Mijn lijf: niet jouw lijf. En hoe kan het trouwens zonde zijn van ‘wie ik ben’? Er was vroeger een liedje dat ging over vooroordelen en verwachtingen op basis van haarstructuur en huidskleur; het nummer ‘I Am Not My Hair‘ van India Arie. Het heeft totaal niets te maken met tatoeages, maar de kern blijft hetzelfde: ik ben niet mijn huid, ik ben degene in de huid. Het is pas zonde wanneer mensen dat niet zien. Ik ben namelijk fucking tof (mijn huid ook, maar goed, daar zijn de meningen schijnbaar over verdeeld?)

5. Je bent mooi zoals je bent, ik snap die tattoos niet

Deze lijkt heel erg op puntje nummer 1, maar wanneer dit tegen je wordt gezegd, is diegene even het hele concept van tijd vergeten. Ben is namelijk nu, op dit moment, momenteel aan de gang. Voltooid tegenwoordige tijd. Dus ja, ik ben inderdaad mooi zoals ik ben; bedankt! Dat iemand mijn tatoeages niet snapt, dat zou niet de eerste keer zijn.

6. Als je met mij bent, dan wil ik niet dat er nog tatoeages bij komen

Dit is ooit een keer zeer hypothetisch gezegd door een oude kennis. Iets van ‘ik accepteer je met de tatoeages die je hebt, maar daarna bepaal ik hoe ver je kan gaan’. Uiteraard was het goed voor een flinke schaterlach. Ten eerste omdat hij compleet in de war was dat hij überhaupt wat had te bepalen en ten tweede: hoe kan je zoiets zeggen?! Kon ik totaal niets mee, maar het was wel even grinniken.

7. Ik zou echt niet met een vrouw met tattoos kunnen zijn

Het zijn wel echt de tatoeages die van mij een kutwijf maken. Dat heeft absoluut niets te maken met de arrogantie van mensen om even lekker te vertellen wat zij vinden van vrouwen van tatoeages. Dat is wel echt de schuld van mijn tattoos. Het feit dat mensen hun keuze op basis van een tatoeage of 30 af laten hangen, maakt ze wel echt een ontzettende catch. Ik moet nu echt intens verdrietig zijn dat ik niet de vrouw ben voor hem. Janken.

8. Dat mag ik toch vinden? 

Natúúrlijk mag je het vinden! Je mag het altijd vinden. Vrijheid van meningsuiting en nog meer van die drogredenen. Besef ook even dat ik geen tatoeage ben, maar een mens. Het is jouw smaak, dat moet je lekker helemaal zelf weten. Ik ga je daar ook niet in veranderen. Betekent dit echter dat ik hoef te horen wat wie-dan-ook vindt van mijn tatoeages? Die dingen staan niet op mijn lijf in de hoop dat een man mij sexy vindt. Ze staan niet op mijn lijf in de hoop dat een man mij wil. Ze staan niet op mijn lijf omdat ik de mening van een man nodig heb om te kunnen ademen.

“Maar als je zoiets zichtbaars zet, dan kan je op een mening zitten wachten”  Dat klopt en dat weet ik, maar dat neemt nog niet weg dat alle meningen maar oké zijn. Niet alle meningen dragen wat bij aan het bestaan van de mensheid. Soms is je mening gewoon kut. Je waffel houden, is op dat moment gewoon het beste wat je kunt doen. Je valt niet op vrouwen met tatoeages: big fucking deal. Ga op zoek naar vrouwen zonder tatoeages. Wat wil je dat ik nog doe? Nu je hebt gezegd dat je mij niet mooi vindt, niet sexy vindt en niet met mij kan zijn. Leg mij eens uit wat ik met die uitspraken moet doen? Vraag jezelf eens af hoe belangrijk het is voor mij dat jij mij mooi vindt? Hoe belangrijk is dat nou echt? Nee, serieus, hoe belangrijk is jouw mening over mijn uiterlijk?

Precies, helemaal niet.

mijn tattoos zijn niet voor jou

8 Comments

  1. Erg goed artikel haha! Vind het altijd zo vervelend dat mensen zulke dingen gewoon zeggen, ik ga toch ook niet zeggen “oh wat lelijk zo zonder tattoos!” haha!

    1. Dank je wel! Zoiets zeg je inderdaad niet, dat is namelijk óók onbeschoft! En inderdaad, wat men mooi vindt is hun mening, maar het opdringen van wat zij mooi vinden, is echt totaal onnodig!

  2. Dus dat. Mensen hou gewoon je bek. Want waarom moet je dat zeggen? Het draagt echt 0,0 bij aan niks. Goed geschreven!