Mijn tatoeages en ik willen dit niet meer horen

Onlangs vroeg Zoon aan mij: “Mama, hoeveel tatoeages heb je eigenlijk?” “Geen idee, ik ben gestopt met tellen.” Ongeveer weet ik het wel; zo’n 14. Of 15. Maar het kunnen er ook 13 zijn. Het is niet moeilijk om erachter te komen, ik zou ze alleen maar even moeten tellen. Uiteraard heb ik daar niet zo veel zin in, dus jullie moeten me maar geloven dat het tussen die getallen in ligt. Ook al ben ik niet onder getatoeëerd – al zal ieder persoon zonder tatoeages zeggen van wel -, krijg ik met regelmaat opmerkingen en vragen naar mijn hoofd waar ik eigenlijk niets meer mee kan. Zie dit als mijn standaard antwoordkaart. Ik ga deze blog uitprinten en in mijn portemonnee stoppen. Stel dat iemand mij iets vraagt, geef ik ze deze blog en verwijs ik ze naar hun vraag. Ik weet het; het is interesse en vaak ook nog eens goed bedoeld. Toch zou ik het heel fijn vinden als deze vragen van de vragenlijst geschrapt kunnen worden. Kee, love you, bye!

1. Deed het pijn?

Met stip op nummer 1. “Deed het pijn?” “Nee hoor, het voelde alleen alsof er keer op keer een naald (en soms meerdere naalden) in mijn huid werd gedrukt.” “Oh, maar dat doet toch zeer?” “Ja.” Natuurlijk is het afhankelijk van waar je het laat zetten, maar over het algemeen doet het gewoon echt wel pijn. Soms heel veel pijn, soms wat minder pijn. No pain, no gain telt ook voor ons tattoomensjes.

2. Wat nou als je spijt krijgt?

Dan fiks ik het. Dan laser ik het weg, zet ik er een grotere overheen, leer ik er mee leven. Allemaal dingen die je gewoon doet als je ergens spijt van krijgt. En wat dan nog als ik spijt krijg? Wat voor antwoord moet ik daar eigenlijk op geven? Grote kans dat ik geen spijt krijg, maar als ik spijt krijg, heb ik spijt. That’s it. Ken ‘beuren, zeg maar.

3. Wat ga je doen aan je tattoos als je bejaard bent?

Deze vraag kreeg ik al vanaf mijn eerste tatoeage. Deze zette ik op mijn 17e. Deze vraag kreeg ik ook bij mijn laatste tatoeage die ik liet zetten op mijn 31e. Deze vraag ga ik, heel waarschijnlijk, ook krijgen als ik volgende maand een nieuwe laat zetten of volgend jaar. Het antwoord blijft hetzelfde: ik ben dan een getatoeëerde bejaarde vrouw. Who cares anyway? Of mijn tieten nou op mijn knieën hangen met tatoeages of zonder tatoeages, de tieten hangen sowieso op mijn knieën. Dus, wat ik ga doen? Niks. Misschien dan wel mijn gezicht onder tatoeëren met Old & Awesome. Of Nearly Dead but Perfect. En dan diamantjes, traantjes en hartjes erbij.

4. Wat vinden je ouders van je tatoeages?

Ik ben 32. Het spijt me, ik hou van mijn ouders, maar het is mijn lijf. Het is vervelend als ze het niks vinden, maar het is wat het is. Het zit er en het gaat niet meer weg. Dit is misschien niet hoe ze me hadden bedoeld, maar het is wel precies hoe ik mij had bedoeld. Zolang ik het maar mooi vind, kunnen zij vast nog wel naar me kijken. Ik ben nog niet verbannen uit de familie, dus ik denk dat het nog wel snor zit.

5. Wat betekent je tatoeage?

Mijn tatoeage betekent niks. Oké, dat is niet altijd waar. Ik heb gewoon vaak genoeg geen zin om het uit te leggen. Het zijn allemaal plaatjes die uitstralen wie ik ben. Dat betekenen mijn tatoeages. Het is echt oervervelend om altijd maar te moeten horen dat een tatoeage alleen mooi kan zijn als het wat betekent. Go away. Ik weet niet wie het heeft verzonnen dat het wat moet betekenen, maar als ik een spiegel wil tatoeëren omdat ik het mooi vind, dan doe ik dat.

6. Is het niet lastig om een baan te krijgen?

Er zijn momenten dat ik dacht dat het daar aan lag. Er zullen vast momenten geweest zijn dat het daaraan lag. Ik ben alleen niet het type persoon dat gaat zeggen dat het daar aan lag. Grote kans dat ik gewoon niet capabel genoeg was. Nog grotere kans dat er mensen waren die beter waren dan ik, flexibeler en, hoe noemen die HR mensen dat nou, die beter in het profiel pastten. All good. Mijn droombaan komt wel en anders ga ik hamburgers flippen bij de MacDonalds (maar liever niet). Geld is geld.

7. Je valt zeker ook alleen op mannen met tatoeages?

Ja. En alleen op mannen met baarden. blokjes en het liefst alleen als ze David Beckham heten. Het kan me namelijk geen bal schelen of hij lief voor me is, trouw is en dat hij mij het meest belangrijk vindt. As long as he’s got tattoos.

8. Mag ik ze aanraken?

Waarom in godsnaam? Het voelt gewoon aan als huid. Please. Do. Not. Touch. Me.

9. Hoe verberg je ze?

Niet. Je ziet ze wanneer je ze ziet en anders niet. Kiekeboe.

10. Heb je het gezet omdat het nu erg populair is?

Eh, ja man. Ik laat tatoeages zetten, omdat ik dan lekker hip kan zijn.

 


 

Zo. Nu is het klaar. Beloofd?

28 Comments

  1. Bij puntje twee denk ik altijd: dan heb ik er in ieder geval een x-aantal jaren wel plezier van gehad 😉

  2. Haha geniaal stuk. Echt stuk voor stuk spot on, serieus dingen waar ik nu echt de kriebels van krijg van wat mensen dus ook aan mij vragen wat betreft m’n tattoo’s. En ja mensen, er komen er NOG meer. Helaas helaas haha!
    Laat er toevallig in 1 week nu dus 2 zetten..die comments aarggg. F-off het is mijn lichaam :-/

      1. Spot ook nu de opmerking pas haha, maar was ivm memorial tattoo voor m’n vader. Nichtje is mijn vaste artiest en kon daarom meteen 2 laten zetten in een week, nogal mazzel mee zeg maar! Jaartje later en nu plannen voor een halve sleeve 🙂

        1. Haha! Dat is een goed verhaal. Mooi een memorial tattoo. Fijne ontwikkelingen! Halve sleeve. Wil ik ook (oké, ik heb er al één, maar nou en!)

    1. Spannend! Nummer één heeft vaak een speciaal plekje in je hart. That’s where it all started. Nou, Birgit, dat wil ik heus wel een keer doen. Als je belooft niet naar de betekenis te vragen, hehe.

  3. Super herkenbaar dit. Ik heb in totaal 4 tattoos en daar hoor je ook wel eens wat over. Die roze Playboy in m’n lies? Betekend geen moer. M’n eigen naam op m’n onderrug met wat sterretjes? Ook weinig. Namen van broertje en zusje op linkerpols en op m’n rechter onderarm.. heel onvrouwelijk (vind iedereen) heel groot de tekst.. ‘ik richt mien weer op, ik recht mien rug, ik kom altied weer terug’. Dat heeft wel een betekenis! 🙂 Nummer van Normaal (mijn favo groep) en de tekst slaat op mijn dingen.

  4. Wow, ik herken ze allemaal! Vooral het “deed het pijn?” is zo’n achterlijke vraag… er wordt inkt in je huid aangebracht met naalden, nee het voelde als een massage *nou goed?!* xD

  5. Wat een geweldig artikel, en met zoveel humor geschreven! Ik heb zelf ook een tattoo, naam van mijn dochtertje, op mijn onderarm. Toevallig betekend mijn tattoo dus wel wat, maar niet omdat ik vind dat het moet. De meest irritante vraag die ik krijg: ‘En als je later ruzie krijgt met je dochter en ze jou nooit meer wil zien?’ Wat is dat voor domme vraag. Ik ben blij dat ze er is, ik ben blij dat ze leeft! Als ze mij ooit nooit meer zou willen zien is die tattoo niet waar ik me druk om maak maar de gebroken band tussen moeder en dochter.

    1. Nou moe, dát is nou echt een opmerking waar je helemaal niks mee kan. Laat staan reageren. Dank je voor je compliment!

  6. ik heb de mijne pas 2 weken dus heb nog niet heel veel vragen gehad. maar mijn moeder heeft toch wel heel dit lijstje afgewerkt haha.

    1. Die van jou heb ik gezien. Erg mooi vind ik die. Nou, die vragen komen misschien wel, maar misschien ook niet. Either way, enjoy your art!

  7. Hele goede post! Ik heb geen tatoeages maar wil ze later waarschijnlijk wel als ik precies weet wat ik wil, maar dit soort vragen zit ik inderdaad niet op de wachten. Dat het lelijk is als je bejaard bent vind ik inderdaad ook zo’n dooddoener, dan is je lichaam toch in de meeste gevallen sowieso al niet “mooi” meer? Wat maken die tatoeages dan nog uit

  8. Wat een super leuk blog Thamar. Ik heb zelf (nog) geen tatoeages. Samen met Silvia (zij heeft onlangs weer een hele mooie tatoeage laten zetten) zijn wij het project Pumps & Plaatjes gestart en wij horen deze vragen regelmatig terugkomen in de verhalen die dames ons vertellen over hun tatoeages en ervaringen. Je hebt het leuk geschreven. Zoals je al gezien had hebben we je blog gedeeld op facebook. Wij blijven je volgen!

  9. De wat oudere generatie (nog ouder dan ik ben) Nederlanders en Nederlandse ouders (ook nog van de generatie waar jullie je in bevinden) zijn doorgaans nog steeds er puriteins als het om de tatoeer kunst of andere lichaam(s)kunst gaat. Het hebben van tatoeages is dan ook in veel gezinnen en families een behóórlijke issue!

    Ik weet nog goed dat ik mijn eerste tattoo liet zetten (met oude technieken thank God voor covers) het huis bleek ineens te klein voor de resterende gezinsleden waarvan nu één met een tatoeage en ik moest elders maar even goed over mijn walgelijke wandaad na denken…want ja zo`n tatoeage gaat immers niet meer weg!

    Toen ik weer terug mocht komen moest ik mij natuurlijk verantwoorden wat in die tijd nog heel lastig was als je amper de leeftijd van 16 jaartjes had op die leeftijd kon je immers nog geen goed overwogen zelfstandige beslissingen nemen en dat was nu gebleken en Bewezen!

    Ja natuurlijk wist ik dat het ordinair en asociaal was (althans dat is wat de buitenwereld er van vond..en nog steeds in veel gevallen vind.) Nu zo werd geredeneerd behoorde ik dus ook tot de Aso`s oh ja en wat nu als ik straks om een baan ging dan werd ik natuurlijk vast niet aangenomen met zo`n afzichtelijke(1 ,1/2×1,1/2 cm2) tatoeage!

    Uiteindelijke is dat allemaal best goed gekomen en belandde ik in een carriere waar een (onzichtbare) tatoeage nog net wel geaccepteerd wordt evenals piercing`s en andere lichamelijke verfraaiingen. Tot laatst mij zoon en zijn vriendin op een familie feestje verschenen met hun kersverse “vriendshaps tatoeage`s” het spreekwoordelijke huis was wederom te klein (Sommige mensen van de “oudere generatie” gaan dit simpelweg nooit accepteren vrees ik nu…) Enfin er werd luidruchtig op gereageerd wat ze zich wel niet in hun hoofd hadden gehaald en hoe DOM deze waanzin`s actie was, je kon de frustratie in de ogen lezen.

    Acht…ik kende dit riedeltje inmiddels en weet dat het een stormpje in een glaasje water is, toch voelden de kinsders zich even gegeneerd en daar kan ik mijzelf best iets bij voorstellen. De acceptatie van het hebben van dergelijke huisversieringen zal van de kant van deze familie leden nimmer ook maar een overweging zijn, dus de bezoekjes over en weer zullen waarschijnlijk tot strikt noodzakelijk worden de komende tijd en daarna..ach die heftige emoties bedaren wel weer as usual…

    Ik ben met mijn zoon aan het kijken wat een een mooie en bijzondere familie tatoeage zou kunnen worden…en die gaan we zeker ook laten zetten! Verder zijn wij helemaal niet Rebells!

    Vriendelijke groet,

    Yu-San van der Veen (50+) en tattoo liefhebber (Een fraaie dame met een nog fraaiere tattoo is Uber Fraaiiii…!!!)

  10. Herkenbaar!!! Leuke post!
    Ik had er dus zo een die lelijk gezet was, dat kan dus ook nog *horror*! Heb ‘m weg laten laseren en heb er nu nog twee over maar durf geen nieuwe tats meer te laten zetten vanwege dat drama….

    1. Ik kan inkaholics aanraden in Rotterdam. Echte vakmensen en ze zetten ook veel coverups van verprutste dingen

  11. Wat nou als je spijt krijgt vind ik nog wel de meest irritante vraag 🙂 Ik heb er zelf 3 maar je artikel is heel herkenbaar 🙂 oh en vraag nummer 3.. misschien is die toch nog wel irritanter. Belachelijk domme vraag ook, ik kap het altijd heel snel af met, misschien word ik wel helemaal niet oud. 8 & 9, weird! 🙂

  12. Wat betreft het laatste punt… veel mensen met een tatoeage zullen het niet willen horen maar de massale opkomst van het versieren van het lichaam in de laatste – pak m beet – tien jaar heeft alle te maken met mode en hype. De beeldcultuur, media, programma’s als Miami Ink hebben hier een belangrijk aandeel gehad.

    Punt 5 vind ik ook wel legitiem, maar zoals je zelf al door laat schemeren hoeft je je redenen niet met de wereld te delen. En dat is het punt natuurlijk van je bericht. Want naast de onnozelheid van sommige vragen, en de open deuren die ingetrapt willen worden is het jouw lijf. Daarmee mag je doen wat je wilt. Versieren of verminken. ’t is maar hoe je er naar kijkt.

  13. Neefjes en nichtjes die allemaal door de fase zijn gegaan en sommigen nog, met de vraag: Zijn die echt?Elk. Bezoek. Weer. Onthouden ze het antwoord niet of zo? Ik heb al gezegd dat ik ze elke ochtend zelf teken, dat ik niks zie op mijn armen, etc. Niks helpt!

  14. is de tatoeage op de coverfoto van jou? En zo ja, waar is deze foto gemaakt? Het komt me namelijk bekend voor!

    En verder; AMEN!!!! Ik herken alles.

    1. Die is inderdaad van mij Roos. Toevallig gezet bij de shop waar jij en in eerdere reactie reclame voor maakte 😉

  15. Haha, zo herkenbaar. Ik heb mijn eerste net gezet op mijn 33ste, dus ik krijg niet zo vaak de “wat als je er spijt van krijgt” vraag, omdat ik niet piepjong meer ben. Maar wat als ik er spijt van zou krijgen? Ik vind het ook niet prettig dat mijn ene borst iets meer hangt dan de andere, of dat mijn dijen elkaar knuffelen. Heb ik toch ook mee leren leven?

    Mensen vinden het bij mij vaak raar dat de tekst in de tatoeage niets betekent (relatief, want het gaat om het feit dat het tekst ís). Er zit wel een quote in verborgen, maar hij is niet leesbaar voor wie hem niet kent, en de rest eromheen zijn onzinwoorden. Ik heb die tatoeage toch niet genomen omdat jij me wilt lezen als een uithangbord? Wat maakt het uit wat die tekst wel of niet betekent voor jou.

    Ik ga deze ook maar uitprinten en meenemen denk ik. Dit was zeker niet mijn laatste tatoeage.